Başkasının yerine koy kendini; Ağlayan birine “gül”, inleyen birine “sus” deme. Ağlayana omuz ver, inleyene çare ol! (Mevlana)

…

Bende-i yek merd-i rûşen dîl şevi

Bih ki ber ferk-i ser-i şahân şevi

Gönlü aydın bir adama bende olman, Padişahların başına taç olmandan iyidir.

(Mevlana)

…

Akıp giden zaman içinde bir kafesteyim.

Her türlü amelde çok ahesteyim.

Kabrim beni bekliyorken dünyalık hevesteyim.

Uyandır artık ya Rab belki son nefesteyim.

(Mevlana)

…

Âşık yüzlerce hileyle, düzenle rüsvay olup giderse, bu yanda rüsvay edersin onu, fakat o yanda süsler bezersin. Suya mücevher parıltısını vermedin mi sen? Toprağın her parçasına yeşil elbiseler sunmadın mı sen?

Bir tek insanın soyundan, dünyayı insanla doldurmadın mı; bir sineğe Zümrüdüankalık şerefini veren de sen değil mi sin? (Mevlana)

…

Gönlün gücü kuvveti yok ki bahsetsin bundan; can da Tanrım, kutludur bu,kutlu diye secdelere kapanmada. Hangi gönül, bu gece senin havana kapılır, sevdana eş olursa iyiden iyiye bil ki yarın kutlu olan, yarını mutlu olan gönül, o gönüldür ancak. Şarabı boyuna sun da sustur bizi; bâzı şeyleri gönülde saklamak gizlemek gerektir, budur kutlu olan.

(Mevlana)

…

Bu Sultanımıza kul olursan herkes ağlamaya koyulur, sen güler de gülersin.

Dünyanın her bucağı gam dolsa, sen kutlu, sevinçli bir hale gelirsin. Gökyüzüyle yeryüzü darmadağın olsa, yansa yakılsa her ikisinin ötesinde gene de yaşarsın. (Mevlana)

…

Dünyada bir şeycikleri bilmesem bile şunu biliyorum ancak ki Sen cana canlar katarsın.

Güneş gibi doğudan bir doğdun mu, canlar zerreler gibi ne oyunlara dalar, nasıl titrer, oynar. (Mevlana)

…

Bütün dünya seni arıyor; hani candan tatlı bir şey yoktur diye bir atasözü vardır, tam yeri. bu sözü dinle. Gökyüzü değilsin a benim canım; fakat nereye vurur, ışıtırsan orası gök kesilir. (Mevlana)

…

İki gözüm de, senin seyrine dalmıştır! Ben, senden başkasına nasıl bir yüzle, ne gözle bakabilirim? Her iki gözümde de gözcü ve bekçi senin nurun değil midir? Zamanenin o güzel yüzünden, zamanlar neşelenmiştir!

0 yere göğe sığmaz, o mekânsız olan ayımın yüzünden, yerlerle gökler saf bir hal almıştır!

Tebrizli Şemseddin yenini salladığından beri eşiğim, kanlı gözyaşları ile sulandı, bir an bile kurumadı! (Mevlana)

…

Sevgiliden feryat etme, mihnetsiz, cefasız aşk olmaz. Aşkın yolu yordamı bu olmasaydı o hiç bizim gönlümüzü incitir, yaralar mıydı?

1690 Yüzlerce lûtfu vardır, yüzlerce ihsanı. Yüzlerce vefası vardır. Gayreti bıraksaydı o da bize gönül verirdi elbet. (Mevlana)

…

Ey gönülleri sevgi ile dolu Hak dostları, size karşı bugün açılan bu öğüt ve irşat karşısında niyazda bulunun. Yalvarın, sevinin; çünkü bu kapı ancak sevenlere açılır. (Mevlana)

…

A canım benim, a gönlüm benim, kalk yürü; padişahlar padişahıyla seyre seyrana çık; hiç kaz gemi arar mı? Can olmuşsun sen, bırak şu yeri. Dolunay doğdu başımıza, ulaşma geldi, ulaştı bize. A yiğidim, bunun için adaklar adamıştık hani; uygun düştü de kavuştuk o dolunaya.(Hz. Mevlana)

Bir damla;

■ Gerçek aşk’ı bilen kalp bir damla suya bile saygıyla bakar. (Mevlana)

■ Kusursuz dost arayan dostsuz kalır.

(Mevlâna)

■ Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol! (Hz. Mevlana)