Temel Kuzey Kutbuna gider. Buzda balık avlamanın çok popüler olduğunu duyar, hemen kendine bir olta alır ve bulduğu ilk geniş buzlu alanda işe girişir. Tam buzu kırmaya çalışırken gümbür gümbür bir ses duyar:

- Orada balık bulamazsın!

Ne olduğunu anlamayarak etrafına bakınır, ama sesin nereden geldiğini çözemez. Biraz ileriye gidip tekrar buzu kırmaya çalışırken aynı ses yine duyulur:

- Sana söyledim geri zekalı, orada balık bulamazsın!

Temel korku içinde başını yukarı kaldırır ve dehşet içinde sorar:

- Allah'ım! Sen misin?".

Aynı ses cevap verir:

-Hayır salak, ben buz hokey sahasının bekçisiyim.

Tebdil-i mekânda ferahlık vardır. Bu bir darb-ı meseldir. Kim söylemiş, neye dayanarak söylenmiş, bilmiyorum.

Neticede her sözün bir ilk söyleyeni ve her sözün dayandığı bir hayat gerçekliği vardır. Kimin söylediği pek önemli olmasa da her söylenen sözün dayandığı hayat gerçekliğini bilmek önemli ve gereklidir.

Çünkü hayatın değişmez bir gerçekliği vardır. Hayat yaşandıkça bu gerçeklikle karşılaşılır ve söylenen sözlerin hakikati anlaşılır.

Buradan yola çıkarak hayatımızda zaman zaman yenilikler yaparız.

Mesela!

Tamire muhtaç bir gönlün, onarımı bekleyen bir aklın ve incinmiş bir ruhun yenilenmeye ihtiyacı vardır.

İnsan hayatın yoruculuğu altında bazen strese girer bunalır, daralır, değişikliğe ihtiyaç duyar. Böyle zamanlarda Tebdil-i mekanda ferahlık vardır deyimini kullanırız. İşimize gelse de gelmese de…

Bu deyim çoğu zaman ev değiştirenler, işyeri değiştirenler veya tadilat yapanlar için söylense de bana göre insanında kendini yenilemesi kendinde tadilat yapması gerekir. Teknoloji deyimiyle kendine reset atması fabrika ayarlarına geri dönerek sıfırdan bir başlangıç şart olur.

Şart olur ki hem güncel hayata hem de iş hayatına adapte olabilsin insan.

Hayatın veya yeni iş yerinin insana ne getireceğini bilemezsin ancak şu mutlaktır

Kışları mutlaka baharlar karşılar.

İlkbaharda çiçekler açar, her yer rengarenk olur ve tabiat sıfırdan yeniden canlanır.

Bu umutla! bizler de kendimizi yetersiz, başarısız veya mutsuz hissettiğimizde bazı şeyleri değiştirmek ve yenilemek ister başarılı olma umuduyla her şeye yeniden başlarız.

Bu geçiş dönemleri sancılıda olsa uyum sağlamak ve alışmak için çaba harcarız.

Ben de bu satırları bir tebdil-i mekânın ferahlığını yaşarken yazıyorum. Bu yaşadığım bir ilk değil, daha önce nice tebdil-i mekânlarda bulundum.

Bazen yeni mekânın hayrını görüp ferahlığını yaşarken, bazen de ayrıldığım mekânın güzel anılarını hatırlayıp, için için ağladım.

Mekân değişikliği insanı ferahlatır, bu doğrudur. Fakat bu ferahlık mekândan değil, insanın kendindendir.

Gittiği her yerde Allah`ın kendisine sunduğu ferahlatıcı imkân ve fırsatları değerlendirdiğinde, bu ferahlık hâsıl olur yoksa en ferah mekânlar bile olsa, eğer insan kendisine sunulan imkân ve fırsatları değerlendirmezse, hayat ona zindan olur.

Hayal kırıklığına uğramamak dileğiyle.

Bence…