Bu yazıyı yazmamak için kendimi epey engelledim. Ama artık vicdanım el vermiyor bunu sağlığımız için sağlığınız için yazmak zorundayım.

Temizlik kimine göre görü kuralı, kimine göre alışkanlık, kimine göre titizliktir ama bir vaz geçilmez olmalıdır.

Bizler gazeteci olarak işimiz gereği sürekli hastanelerle iç içeyiz. Akşama kadar Acil ve Polikliniklerde bulunuruz.

Hastanelerde gördüğüm manzara beni uzun zamandır rahatsız ediyor ve endişelendiriyordu.

Çükü sağlık her şeyin başında gelir.

Devletin harcadığı o kadar para harcanan o kadar emeğe rağmen hastanelerin lavabo ve wc’leri pislik içinde.

Bunu tek tarafa yüklemek istemiyorum ama hastane personeli temizlikte sınıfta kalmış durumda.

Her gün binlerce hastanın tedavi olmak için gittiği hastanelerin bu durumunu görmek benim vicdanımı sızlatıyor.

İyi olmak için hastaneye gidiyorsunuz tedavi olayım derken belki de başka bir hastalığa ya da enfeksiyona kapılıp geliyorsunuz.

Anlaşıldığı kadarıyla denetim yok. Olsaydı bu görüntüler olmazdı diye düşünüyorum. Temizlik personeli sürekli buraları kontrol etmeli ve temiz tutmalı. Nede olsa bu sağlık ve  bu işten para kazanıyorlar.

Yazımın başında söylediğim gibi bu tek taraflı değil. Bizim vatandaşımızda hizmetlerine sunulan ve onlar için yapılan bu tesislere sahip çıkmalı.

Kendilerine sunulan imkanları kullanırken “bana verilmiş imkan istediğim gibi kullanırım” mantığıyla değil de kamu malı olduğunu ve halkın hizmetinde olduğunu bilerek kullanmalı.

Temizlik İmandandır.

Hastaneler hepimizin, biz temiz olmalıyız ki hastanelerimizde temiz ve hijyenik olsun.

Bence…