İngiltere`nin saygın kız kolejlerinden birinde biyoloji öğretmeni öğrencilerden Miss Perkins`a;

“Söyle bakalım, insan vücudunda uyarıldığında normal büyüklüğünün altı katına ulaşan organ hangisidir?“.

Öğrenci yüzü kızararak;

 “bana bu soruyu sorduğunuzdan ailemin haberi olacak“ demiş.

Öğretmen başka bir öğrenciye dönmüş;

 “sen söyle Miss Sarah“ demiş.

Sarah;

 “loş ışıkta gözbebeği“ yanıtını vermiş.

Öğretmen aferin dedikten sonra Miss Perkins`a dönmüş;

“Sana üç şey söyleyeceğim“ demiş.

“Birincisi, dersine hiç çalışmamışsın bundan ailenin haberi olacak. İkincisi, aklın fikrin sürekli kötü şeylerde. Üçüncüsü ise, ileride çok büyük hayal kırıklığına uğrayacaksın“…

Geçtiğimiz hafta sonu Cumartesi gününe neşe içinde uyandım. Hazırlıklarımı yaptım arabama bindim tütünümü yaktım. Kameralardan kaçak göçek arabamın içinde tüttürerek kafamda değişik skorlarla Konya Büyükşehir stadının yolunu tuttum.

Dedim ya! kafamda değişik skorlar Konyaspor’un Gençlerbirliği’ni nasıl yeneceği kaç gol atacağı fark atıp atamayacağımız yönünde değişik fikirlerle stada vardım.

Hava güzel, atmosfer güzel ve eskiye nazaran taraftarda düşüşte olsa taraftarımızda yerini almış.

Bunları görünce Her şey tamam dedim.

Ve kafamdaki galibiyet olgusu tereddüdü bırakıp yerini kesin olguya bıraktı. Yani galibiyet için hiçbir engel kalmamıştı.

Maç başladı ilk dakikalar her şey gayet iyi Konyaspor iyi derli toplu bir görünüm içinde futbolunu oynuyor. Rakip kaleye gol için bastırıyor.

Bu baskı neticesini verdi ve 37. dakikada Gençlerbirliği defansının hatasını değerlendiren Miya Konyaspor’u 1-0 öne geçirdi.

Dedim fark geliyor!

İlk yarı bu skorla tamamlanırken ikinci yarıya daha iyi ve hırslı başlamasını beklediğimiz Konyaspor sanki el frenini çekti.

İkinci yarıda rakip kaledeki ilk pozisyon 70 küsür dakikalarda yaşandı.

Ancak Gençlerbirliği Konyaspor’a öyle bir baskı kurdu ki ileriye atılan her top duvar gibi çarpıp kalemizde tekrar pozisyon olarak dönüyor.

Hepimiz şoka uğramış gibiyiz. İlk yarısını zevkle izlediğimiz karşılaşmanın ikinci yarısı bizim için kabus oldu.

Fark atacağımızı düşündüğümüz karşılaşma doksan dakika bittiğinde 1-1 sonuçlandı. Hepimiz hayıflanıyor kızıyor öfkeden futbolcuları elimize verseler bir kaşık suda boğacağız. Ancak oturup aklıselim düşünüldüğünde bu takımın bundan ileri gidemeyeceği kanaati beynimizde ampul gibi parlıyor.

Her şey ortada; takımın kötü gidişatıyla ilgili kim suçlu ne yapılması gerekiyor herkes şapkasını önüne koyup düşünmeli ve üzerine düşeni yapmalı.

Bence…