“Bîmârım ey ecel bu gice bekle yanım al

Derdim ziyade olmadan ey yâr canım al”

Hastayım, ey ölüm gel! Bu gece benim yanıma

Derdim ziyade olmadan gel canımı al.

(III.Murat)

***

Hz. Ebubekir’den bir kıssa;

Hz. Ebubekir, bir gün ceviz için kavga eden çocukların arasına girer;

“Durun, ben ikinize de pay edeyim!”

Cevizi kırar içi boş çıkar. Hz. Ebubekir çocuklara döner kıssa yüklü sözünü söyler;

“ Biliyor musunuz, uğruna dövüştüğünüz dünya bu işte:”

—

■ Ne fark eder ki, kör insan için elmas da bir, cam da.

Sana bakan kör ise sakın kendini camdan sanma! (Hz. Mevlana)

—

Aşk nedir sorusuna yanıt;

Aşk bir şem-i ilahidir benim pervanesi

Şevk bir zincirdir, gönlüm anın divânesi ”

(Şeyh Galip)

—

Devlet çengi…

Sürekli Milletvekili adayı olan bir Kayserili yaşamının son dakikasında çocuklarını yanına çağırır son sözünü söyler;

“Evlatlarım artık ben gidiyorum. Size son nasihatim; Devlet çalgı, siz çengisiniz. Hiç sürçmeyin, ayak uydurmaya bakın!”

—

Yenilgiye bize göre kılıf;

Bir karşılaşma (0 – 6) yenilgiyle sona ermiş. Oyuncular süklüm püklüm soyunma odasına girip taburelere çökmüşler. Antrenör hışımla bir köşede duran yedek kalecinin üzerine yürümüş. Tekme tokat girişmiş.

Yedek kaleci ağlayarak isyan etmiş;

“Ben bu karşılaşmada oynamadım ki… Hocam kabahatim nedir ki?”

Hoca yine esmiş, gürlemiş;

“Ulan deyyus form tutup kaleye geçseydin biz bu golleri yer miydik?”

—

Gülten Akın gitti, gelmez!

Gün uzun türküsünü bitirdi

Karlı dallara yürüdü karanlık

Yalnızlık çekilmez bu vakit

Delirdi denizde yosun çayda balık

Gel artık. (Gülten Akın)

—

Âlimle cahil farkı;

Köylünün biri, yanına yetişkin kızını da almış, tarlasında, bahçesinde yetiştirdiği sebze-meyveleri satmak üzere kasabanın pazarına inmiş. Bir süre sonra bir de bakmış, kızı ortalarda yok. Çarşıda pazarda aramış ama yok. Sanki yer sarılmış içine girmiş. Kara kara düşünürken durumu öğrenen gün görmüş yaşlı bir esnaf ortaya bir laf atmış;

– Allah vere de kızını cahil biri bula!

Köylü, şaşkına dönmüş ve esnafa sormuş; i

– Niye cahil biri bulsun ki? Âlim biri bulsa ne olur?

Güngörmüş esnaf, derin bir iç çekmiş;

Saf köylü kardeşim cahil, Allah’tan korkar, kıza elini sürmez. Âlim bulursa kitabına uydurur, yavrucağı perişan eder.

—

Ustadan bir öğüt;

Uslanma hep deli kal,

Büyüme sakın hep çocuk kal,

Es deli deli hep böyle kal,

Son harmanında sevdanın

Tüken toz toz savrula kal

Suçüstü bulunmalı ölüm.

Ölürken de sevdalı kal…

(Aziz Nesin)

—

Laf Salatası;

* Karıma kavgada gönlünü almak için, “Sinirlenince çok güzel oluyorsun” dedim. Hay demez olaydım, sürekli kavga çıkarmaya başladı!

* Amerikan bezi üretmekten köşeyi döndü, Kaput-alist!

* Bakışların bana cesaret versin. Korkuyorum senden borç istemeye…”

* Dağcılık serüvenimi zirve’de noktalamak istiyorum. Misal, Everest’in zirvesinde!

* Kimisi sürümden kazanır, kimisi de çobandır sürüden kazanır!

* Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu. Birinciliği hiç renk vermeyene verdiler!

(İbrahim Ormancı)

—

Yargıç kaza yaparak birkaç kişinin ölümüne yol açan bir şoförün ehliyetini iptal edince şoför sızlanmış;

– Aman yargıç bey! Benim yaşayabilmem, şoförlük yapmama bağlı.

Yargıç yanıt vermiş;

– Başkalarının yaşaması da sizin şoförlük yapmamanıza bağlı.

…

Son söz hemşerimiz Nasreddin Hoca’nın;

■Hoca Nasreddin turşuculuk yapıyormuş.

“Haydi turşucu geldi, turşucuuuu” diye bağırdığında, eşeği de her defasında anırıyormuş. Bu durum bir süre daha devam edince, Hoca merkebin kulağına eğilmiş;

“Yeter be! Turşuyu sen mi satacaksın, yokse ben mi?”

. ■Nasreddin Hoca, Akşehir gölü kenarında abdest almaya hazırlanıyormuş. Oradan geçen birisi, Hoca’ya seslenmiş:

“Hoca, gölde abdest alırken, yüzümüzü ne tarafa dönelim?”

Hoca yanıt vermiş;

“Elbise ve eşyalar nerede ise, oraya! “