Adamın biri yolda bir çocuk görmüş. Adını sormuş. Çocuk tam adını söyleyecekken:

- "Dur dur!" demiş adam. "Ben tahmin edeyim senin adını. Sen sadece baş harfini söyle."

Çocuk "Y" demiş. Adam başlamış saymaya.

"Yunus" Çocuk kafa sallamış "Yakup" "Yılmaz" Çocuk kafa sallamış... "Yusuf" Çocuk yine sallamış kafa sallamış. Adam sinirlenmiş. Başlamış kız isimlerini saymaya.

"Yeliz?" Çocuk kafa sallamış. "Yeşim?" Çocuk kafa sallamış. En sonunda kızan adam.

-Ne yahu senin ismin?

Çocuk cevap vermiş:

-Yamazan amca.

İnsanız hasret duyarız,

İnsanız hatırlarız,

İnsanız yardımlaşırız,

İnsanız Severiz,

İnsanız özleriz,

Yaradılış gereği tabiatta diğer canlılardan üstün olan insan doğar, büyür ve yaşlanır.

Bu dönemlerde bir çok hatıra yada unutamadığı anıları oluşur.

Sevgi, saygı, hoşgörü, gibi güzel duygular ve yardımlaşmayla ilgili anılar zaman zaman yüreğimiz yada beynimiz tarafından 7 şiddetinde ki deprem gibi bize yeniden hatırlatır.

Bu eskiye özlem şimdiki toplumun bir birine davranışı ve insanlıktan çok teknolojiye önem vermesinden kaynaklanıyor bana göre.

Kimi zamanda bu özlem yaşlılıkla alakalıdır. Yaşlandıktan sonra insanlar eski günlerini özler ve hafızasında yeniden yaşar.

Dünya gittikçe değişiyor ve insanlar arasında yardımlaşma, dayanışma ve iletişim her geçen gün biraz daha azalıyor.

Hepimiz gün geçtikçe biraz daha kendi kabuğumuza hapsoluyoruz, yalnızlaşıyor ve eskiyi özlüyoruz.

Teknolojik gelişmeler hepimizin hayatını kolaylaştırırken bazı değerlerimiz inde kaybolmasına bozulmasına neden oluyor bu durumdan nasibini en fazla alan kavramlardan biride dostluk, arkadaşlık, yardımlaşma vs.

Dost insanın her daim yanında görmeyi arzuladığı iyi ve kötü anlarında yanın da olmasını beklediği kişi demektir.

Dost paylaşan fedakarlık yapan zor zamanda elimizden tutan mutlu olduğumuzda birlikte sevinendir.

Ama günümüzde insanlar maalesef öylesine yalnızlaştı ki ne dostluklar kaldı nede aile bağları.

Eskiden koca bir mahallede kimin ne sıkıntısı varsa mahalleli bilir yardım ederdi. Şimdilerde aynı binanın aynı katıda oturan vatandaşların bir birinden haberi yok.

Malum Ramazan ayı Bereket ayı geldi Bu gün üçüncü orucumuzu tutuyoruz. Müslüman’ız ya Efendimiz (SAV) "Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir” diyor ya Müslüman olarak kaçımızın umurumda?

Hiç kimsenin!

İşte ben eskiyi bunun için özlüyorum, olmayana çorba götürenleri, üst başta yoksa kıyafet alanları, ihtiyaç varsa komşunun tarlasında çalışan eskiyi özlüyorum.

Sözüm ona teknoloji ilerledi yıl olmuş bilmem kaç çağdaş bir toplumuz ya eğitim seviyemiz yükseldi ya bütün bunlar olurken acaba insanlığımızı nerede unuttuk örfümüzü adetlerimizi kültürümüzü nerede bıraktık?

Aslında her şey olduğu yerde duruyor.

Sadece İnsanlar vicdanını unuttu insanlığını unuttu, fazla hırs bize hayvansı içgüdü kattı ve yaratılış sebebimizi bile unuttuk.

Bence…